แฟนผมเป็นคนขี้หวงหึงขี้อิจฉามากกก ผมชอบนะครับเขาดูรักเราดี แต่เธอหวงหึงผมแม้กระทั้งเพื่อน คนในบ้านผม
บ้านเราอยู่ห่างกัน50-60กิโลครับ ผมไปหาเธอที่บ้านตลอดไปรับที่มหาลัยเสมอ ผมไม่สามารถไปเรียนได้ครับเพราะก่อนที่เราจะคบกันผมเที่ยวเล่นสนุกตามประสาเด็กปี1เข้ามาเมืองกรุงใหม่ๆ แต่พอเมื่อผมได้คบกับเธอ แรกๆเธอให้ผมทำอะไรเรียนไปเจอเพื่อนๆนิดๆหน่อยๆ แต่เรื่องกินเหล้าเที่ยวเล่นผมเลิกครับเมื่อมีเธอเข้ามา แต่เธอไม่เคยไว้ใจผมเลย(ก็เข้าใจแหละ แต่ผมก็ทำให้เธอเห็นตลอดมาว่าผมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอได้) จนคบกันได้ซักพักไม่นาน เวลาผมไปเรียนเราจะทะเลาะกันตลอดเลย เธอชอบบอกว่าทำไมต้องไปเข้าชมรมทำไมอยากไป ม. ผมก็ให้เหตุผลเธอ ไปเรียนก็ไปเรียน เรียนเสร็จก็มานั่งเล่นอยู่ชมรมรอไปรับเธอไง แต่เธอไม่เคยฟังครับเอาแต่ใจมากกกก จนสุดท้าย ผมไม่ได้ไปเรียนเลย เพื่อนผมก็ไม่ค่อยไปเจอ เพราะอยากให้เธอสบายใจ(แต่จะมีเพื่อนผม3-4คนที่เธอรู้จักและเพื่อนผมพวกนี้เอ็นดูเธอมากทำดีกับเธอสุดๆ) หลังจากนั้นชีวิตผมก็ ตื่น ไปรับเธอ กลับบ้าน นอน วนไปวนมา ถ้านอกกรอบคือทะเลาะครับ ผมเหนื่อยมากด้วยระยะทางและความเอาแต่ใจของเธอ แต่ผมก็รักเธอมากเช่นกันเลยสู้ต่อมา จนเกิดเรื่องครั้งนี้ เธอทำตัวแย่มากจริงๆครับจนผมทนไม่ไหว คือช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ตั้งแต่เช้าวันที่31มอยู่กับเธอตลอดเวลาจนถึงวันที่1เย็น ผมวางแผนไปเที่ยวกันต่างๆนาๆ สุดท้ายล้มครับ เพราะเธองอล งอลที่ผมบอกเธอว่า วันที่1เย็นๆผมต้องกลับบ้านมาอยู่กับที่บ้าน แต่สุดท้ายเธอก็ยอมให้ผมกลับบ้านมาครับ แต่พอตกดึกมาเพื่อนผมก็มาหา เอาโครงการของชมรมมาให้ผมช่วยทำ(เพื่อนที่แฟนผมรู้จักและสนิท) และเพื่อนผมเขาไม่ได้เจอผมนานเพราะแฟนผมไม่ได้ให้ไปไหนเลยบวกกับพี่ผมก็ไม่ได้เจอพวกนี้นาน เลยไปซื้อของมากินกัน ใครจะรู้ล่ะครับว่าแฟนผมจะงอล งอลหาว่าผมนัดเพื่อนไว้แล้ว งอลหาว่าผมไม่รักเธอ อิจฉาเพื่อนที่บ้านผม แต่ก่อนจะทะเลาะกันแรง เราคุยกันผมก็ทำงานไปด้วย หันไปคุยงานกับเพื่อนด้วย แฟนผมเขาก็ตัดสายหนีเขาบอก จะคุยกับเขาหรือคนที่บ้านหรือเพื่อน
เธอเอาแต่บอกว่า ก็รู้นิสัยเค้าเป็นแบบนี้ยังทำเนาะ แล้วมควรทำไง ควรไล่เพื่อนที่มาหาผมที่บ้านหรอครับ ผมก็คุยกับเธอดีๆต่างๆนาๆ แต่ไม่เลยไม่ว่าจะอธิบายเหตุผลอะไร เธอไม่ฟัง เธอหยึดเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก บอกผมทิ้งเธอ บอกผมนัดเพื่อนมา ไม่รักเธอ ไม่อยากอยู่กับเธอ เธอมีผมคนเดียวแล้วทำไมผมต้องมีคนอบข้างมันขั้นกลางเธอกับผม เธอบอกมาทำนองนี้ สุดท้ายเธอพาลครับพาลไปหาทุกอย่าง จนผมทนไม่ไหวบอกเธอให้ไปสงบสติอารมณ์ แล้วคิดให้เยอะๆโตๆกันแล้ว แต่ก็ไม่ครับไม่ได้ช่วยอะไรเลย กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม บอกแต่ว่าผมทิ้งๆเธอ (ลืมบอกรถผมพังครับ เลยไปง้อไปหาเธอไม่ได้) ผมก็คุยต่อทำไมเป็นคนแบบนี้ไม่เข้าใจอะไรเลยหรอ นี้มันบ้านผมนะ และเพื่อนมาหาเองและนี้เล่นหวงแม้กระทั่งกับคนในครอบครัวผมเกินไปไหม
ก็ทะเลาะกันแรงมาก จนผมให้เธอไปปรับปรุงนิสัยตัวเอง ในเมื่อผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เธอก็ควรเปลี่ยนแปลงเหมือนกัน ไม่งั้นเราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ อนาคตเราก็ต้องเข้าสังคมแล้วจะมาทำแบบนี้มันใช่แล้วหรอมันควนแล้วหรอ จนสุดท้ายเราต่างคนต่างเงียบไป....
(ผมไม่เคยห้ามเธอทำนู้นทำนี้ ไม่เคยดุเธอ ไม่เคยว่าเธอผิด เธอมีอิสระเสมอทำอะไรได้ทำ ผมขอแค่ให้เธอยิ้ม)
#ผมควรทำยังไงดีรักเธอนะ แต่เธอไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเลยเอาแต่จะให้ผมทำอย่างเดียว
#ทำยังไงเธอถึงเข้าใจ หรือผมควรเดินออกมาเลยT_T
#เรียนปี3กันทั้งคู่แต่ต่างมหาลัย
#มีอะไรตกหล่นขอโทษนะครับอาจจะเล่าไม่หมดถ้าสงสัยผมจะตอบ พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป
แฟนหวงมากเกินไปไม่ให้คุยกับใครเลย?
บ้านเราอยู่ห่างกัน50-60กิโลครับ ผมไปหาเธอที่บ้านตลอดไปรับที่มหาลัยเสมอ ผมไม่สามารถไปเรียนได้ครับเพราะก่อนที่เราจะคบกันผมเที่ยวเล่นสนุกตามประสาเด็กปี1เข้ามาเมืองกรุงใหม่ๆ แต่พอเมื่อผมได้คบกับเธอ แรกๆเธอให้ผมทำอะไรเรียนไปเจอเพื่อนๆนิดๆหน่อยๆ แต่เรื่องกินเหล้าเที่ยวเล่นผมเลิกครับเมื่อมีเธอเข้ามา แต่เธอไม่เคยไว้ใจผมเลย(ก็เข้าใจแหละ แต่ผมก็ทำให้เธอเห็นตลอดมาว่าผมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอได้) จนคบกันได้ซักพักไม่นาน เวลาผมไปเรียนเราจะทะเลาะกันตลอดเลย เธอชอบบอกว่าทำไมต้องไปเข้าชมรมทำไมอยากไป ม. ผมก็ให้เหตุผลเธอ ไปเรียนก็ไปเรียน เรียนเสร็จก็มานั่งเล่นอยู่ชมรมรอไปรับเธอไง แต่เธอไม่เคยฟังครับเอาแต่ใจมากกกก จนสุดท้าย ผมไม่ได้ไปเรียนเลย เพื่อนผมก็ไม่ค่อยไปเจอ เพราะอยากให้เธอสบายใจ(แต่จะมีเพื่อนผม3-4คนที่เธอรู้จักและเพื่อนผมพวกนี้เอ็นดูเธอมากทำดีกับเธอสุดๆ) หลังจากนั้นชีวิตผมก็ ตื่น ไปรับเธอ กลับบ้าน นอน วนไปวนมา ถ้านอกกรอบคือทะเลาะครับ ผมเหนื่อยมากด้วยระยะทางและความเอาแต่ใจของเธอ แต่ผมก็รักเธอมากเช่นกันเลยสู้ต่อมา จนเกิดเรื่องครั้งนี้ เธอทำตัวแย่มากจริงๆครับจนผมทนไม่ไหว คือช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ตั้งแต่เช้าวันที่31มอยู่กับเธอตลอดเวลาจนถึงวันที่1เย็น ผมวางแผนไปเที่ยวกันต่างๆนาๆ สุดท้ายล้มครับ เพราะเธองอล งอลที่ผมบอกเธอว่า วันที่1เย็นๆผมต้องกลับบ้านมาอยู่กับที่บ้าน แต่สุดท้ายเธอก็ยอมให้ผมกลับบ้านมาครับ แต่พอตกดึกมาเพื่อนผมก็มาหา เอาโครงการของชมรมมาให้ผมช่วยทำ(เพื่อนที่แฟนผมรู้จักและสนิท) และเพื่อนผมเขาไม่ได้เจอผมนานเพราะแฟนผมไม่ได้ให้ไปไหนเลยบวกกับพี่ผมก็ไม่ได้เจอพวกนี้นาน เลยไปซื้อของมากินกัน ใครจะรู้ล่ะครับว่าแฟนผมจะงอล งอลหาว่าผมนัดเพื่อนไว้แล้ว งอลหาว่าผมไม่รักเธอ อิจฉาเพื่อนที่บ้านผม แต่ก่อนจะทะเลาะกันแรง เราคุยกันผมก็ทำงานไปด้วย หันไปคุยงานกับเพื่อนด้วย แฟนผมเขาก็ตัดสายหนีเขาบอก จะคุยกับเขาหรือคนที่บ้านหรือเพื่อน
เธอเอาแต่บอกว่า ก็รู้นิสัยเค้าเป็นแบบนี้ยังทำเนาะ แล้วมควรทำไง ควรไล่เพื่อนที่มาหาผมที่บ้านหรอครับ ผมก็คุยกับเธอดีๆต่างๆนาๆ แต่ไม่เลยไม่ว่าจะอธิบายเหตุผลอะไร เธอไม่ฟัง เธอหยึดเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก บอกผมทิ้งเธอ บอกผมนัดเพื่อนมา ไม่รักเธอ ไม่อยากอยู่กับเธอ เธอมีผมคนเดียวแล้วทำไมผมต้องมีคนอบข้างมันขั้นกลางเธอกับผม เธอบอกมาทำนองนี้ สุดท้ายเธอพาลครับพาลไปหาทุกอย่าง จนผมทนไม่ไหวบอกเธอให้ไปสงบสติอารมณ์ แล้วคิดให้เยอะๆโตๆกันแล้ว แต่ก็ไม่ครับไม่ได้ช่วยอะไรเลย กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม บอกแต่ว่าผมทิ้งๆเธอ (ลืมบอกรถผมพังครับ เลยไปง้อไปหาเธอไม่ได้) ผมก็คุยต่อทำไมเป็นคนแบบนี้ไม่เข้าใจอะไรเลยหรอ นี้มันบ้านผมนะ และเพื่อนมาหาเองและนี้เล่นหวงแม้กระทั่งกับคนในครอบครัวผมเกินไปไหม
ก็ทะเลาะกันแรงมาก จนผมให้เธอไปปรับปรุงนิสัยตัวเอง ในเมื่อผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เธอก็ควรเปลี่ยนแปลงเหมือนกัน ไม่งั้นเราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ อนาคตเราก็ต้องเข้าสังคมแล้วจะมาทำแบบนี้มันใช่แล้วหรอมันควนแล้วหรอ จนสุดท้ายเราต่างคนต่างเงียบไป....
(ผมไม่เคยห้ามเธอทำนู้นทำนี้ ไม่เคยดุเธอ ไม่เคยว่าเธอผิด เธอมีอิสระเสมอทำอะไรได้ทำ ผมขอแค่ให้เธอยิ้ม)
#ผมควรทำยังไงดีรักเธอนะ แต่เธอไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเลยเอาแต่จะให้ผมทำอย่างเดียว
#ทำยังไงเธอถึงเข้าใจ หรือผมควรเดินออกมาเลยT_T
#เรียนปี3กันทั้งคู่แต่ต่างมหาลัย
#มีอะไรตกหล่นขอโทษนะครับอาจจะเล่าไม่หมดถ้าสงสัยผมจะตอบ พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป